GEZONDHEID KERSTROZEN, WINTERROZEN EN LENTEROZEN

Kerst-, winter- en lenterozen blijven gemakkelijk gezond wanneer een paar basisregels worden aangehouden. Helleborus zijn van nature planten met veel weerstand. Toch zijn er mogelijkheden om ze te ondersteunen en zo nóg meer uit deze planten te halen. De juiste standplaats en het vermijden van vochtophoping in de grond zijn daarbij allesbepalend. Onder de goede omstandigheden kunnen kerst-, winter- en lenterozen gedijen en kunnen ze zich wapenen tegen ziekten of plagen. De intensieve veredeling heeft er de afgelopen jaren ook aan bijgedragen dat de rassen uit de Helleborus Gold Collection^® zeer weinig vatbaar zijn voor ziekten en plagen. Geen enkele plant is echter volledig immuun. Welke ziekten en plagen er zijn, komt hier ter sprake.

HELLEBORUSPLAGEN

Bladluizen kunnen op jonge planten, nieuw blad en bloemen voorkomen. Ook slakken doen zich graag tegoed aan winterroos & co. Voor de bestrijding van die onwelkome gasten zijn biologische bestrijdingsmiddelen in de betere tuinwinkels en -centra te verkrijgen. Natuurlijk zijn er ook de ouderwetse huismiddeltjes.

De klassieke en beproefde 'bierval' kan helpen de slakkenpopulatie in de tuin de baas te worden. Bladluizen zijn met een zelfgemaakt, milieuvriendelijk aftreksel van brandnetels aan te pakken. Besproei de planten daarmee licht (Bron: “Der Kräutergarten” door Marie Luise Kreuter). Tijdens strenge winters kan het gebeuren dat muizen aan de knoppen knabbelen. De 'buurtkat' kan daar doorgaans mee afrekenen.

Blijft om onverklaarbare redenen de groei van de planten achter en brengt de beste verzorging geen verbetering, dan kan sprake zijn van een aantasting door wortelnematoden. Nematoden zijn kleine rondwormen die niet met het blote oog te zien zijn. Ze zuigen aan de wortels en verhinderen de aanvoer van water en voedingstoffen naar de plant. De bestrijding is uiterst lastig. Daarom is het beter planten met deze symptomen te rooien en met het huisvuil af te voeren, zodat de nematoden zich niet verder in de tuin kunnen verspreiden.

In de herfst kunnen ook trips (ook wel als thrips geschreven) op de planten voorkomen. Deze heten in de volksmond onweers- of donderbeestjes. Optreden hiertegen hoeft in de regel niet. Bij de eerste vorst zijn ze net zo snel verdwenen als ze zijn opgedoken.

Ook is in de zomer vraat door rupsen aan de bloemen en het blad mogelijk. Doorgaans is dat pleksgewijs en hoeft daar niets aan te worden gedaan.

ZIEKTEN BIJ HELLEBORUS

Schimmelziekten zijn nogal onaangenaam. Ze tasten niet alleen het uiterlijk van de plant aan, maar kunnen in het ergste geval ook tot afsterven leiden. Als er bij Helleborus sprake is een schimmelziekte, dan is dat meestal de zwarte bladvlekkenziekte (Coniothyrium hellebori). De naam zegt het al: de ziekte is te herkennen aan de zwarte vlekken op de aangetaste plantendelen. Veelal ontwikkelen die zich vanaf de bladrand. Omdat alle plantendelen vatbaar zijn voor deze schimmel is het raadzaam om bij een eerste aantasting gelijk grondige maatregelen te nemen. Verwijder rigoureus alle aangetaste plantendelen en voer die af met het huisafval, zodat de schimmel zich niet verder kan verspreiden. Let na het nemen van deze maatregelen extra goed op de planten die aangetast zijn geweest.

Indirect kan de kans op schimmelziekten worden verkleind door een zo goed mogelijke standplaats te creëren. De verspreiding ervan wordt namelijk bevorderd door een te lage pH of een te vochtige groeiplaats.

In het voorjaar kunnen ogenschijnlijk gezonde bladstelen aangetast zijn door wortel- en stengelrot. Jonge scheuten kunnen bij de grond knikken en omvallen, zonder dat hier aanraking of een andere aanwijsbare oorzaak aan ten grondslag ligt. Aan de basis zijn ze dan bruin tot zwart verkleurd. Verschillende schimmels zoals Pythium, Phytophthora of Rhizoctonia kunnen hiervoor verantwoordelijk zijn. Bestrijding van die schimmels is lastig. Let er daarom op dat de planten in een goed gedraineerde grond worden geplant. Ophoping van water in de bodem bevordert namelijk de ontwikkeling van schimmels.